búcsú és a holland osztálytársai Isztambulban

Hallo iedereen!
Ik heb zojuit vaarwel gezegt tegen al mijn Turkse huisgenootjes. Veel andere buitenlandse studenten zijn de afgelopen weken al vertrokken. Natuurlijk is dit een trieste aangelegenheid. Het wordt ook duidelijk dat onze tijd in het buitenland ten einde komt. Maar ik vind het allemaal wel wat dramatisch hoor. Bij elk afscheid (vooral dat van de Turkse dames) wordt uitgebreid gehuild en wordt er in alle talen "ik mis je" en "ik hou van je" geroepen. Ik denk dat ik hier als koude Nederlander toch iets te nuchter voor ben. Natuurlijk zal het nu erg stil zijn nu mijn huisgenootje Leyla weg is. Het is allemaal ook erg dubbel. Alle vertrekkenden hebben zin omhun vrienden, familie en geliefden thuis weer te zien maar zullen eenmaal thuis hun vrienden in Hongarije ook missen. Gisteren ben ik met Melinda naar Sirok geweest voor een heuze hike. Naar een bescheiden berg te hebben getrotseerd konden we de ruines van een prachtig oud kasteel en het mooie uitzicht bewonderen. Toen realiseerde ik me wel dat ik Hongarije wel erg zal missen.
Ik ben nu aan het inpakken en voorbereiden voor mijn reis naar Turkije morgen. Freek en ik gaan morgen om 6 uur met de bus naar Budapest om van daaruit het vliegtuig naar Istanbul te pakken. Daar ontmoeten we Jeroen en Luuk die vanuit Rome met het vliegtuig komen. En die avond ontmoeten we al onze klasgenoten in het hotel voor een week van rondleidingen en sightseeing met onze docenten! Het zal gek zijn om al mijn Nederlandse klasgenoten weer te zien. Even Back to reality! Maar wel zin in!